anneannenin ölmesi

anneannem, benim 2. annem, merhametli nenem benim, akıllı bıdığım..

bir dediğimi iki etmezdin.
bana ilk telefonu bile sen aldırdın, bana seviyorum diye az kebap ısmarlamadın, yorgun halinle az börek yapmadın..

hiç kıyamazdın, akşam kampında arabam yoksa hemen dayımı gönderirdin..
eve yürüyerek döneceğim zaman kızardın sadece..

annem dışında üstünü kalın giyin diyen bir sen vardın.
çay ister misin diye sorardın, zahmet olmasın diye yok dediğim halde bir bakardım koyup getirmiş olurdun..

biz eve gideceğimiz zaman balkona çıkıp biz gidene kadar el sallardın.

ben bunu unutamadım anneanne.
bugün sırf bu yüzden son vazifelerimi yerime getirmek için çırpındım.

morgdan gasilhaneye taşıdım, yüzünü son kez görüp başını okşadım, tabutuna omuz verdim, bizi nasıl ki balkonda biz gidene dek bekliyorsan herkes gidene dek ben başında bekleyip son kez dua ederek seni allah'a emanet ettim.

hele daha vefat haberin tazeyken evine girdiğim ilk an.
senelerdir seninle anılarımız olan evine.
delirdim affet.

sen temiz kalpliydin, merhametliydin.
benim 2. annemdin çekik.

benim kafa dengimdin.
birlikte türkü dinlerdik, kolonya severdik, yaylacıydık.

sen gittin ve annem dert ortağı olmadan yalnız kaldı.
ben kafa dengim olmadan yalnız kaldım.

allah seni cennetine alsın inşallah.
sen benim sevdiğim ilk kaybımsın. kabullenemiyorum. eziliyorum..