leyla ile mecnun

yıllar sonra gelen ilk 4 bölüm sonunda kimseye söyleyemediğim ama içten içe tatminsizliğimi kendime haykırdığım yeni sezon bölümlerini izlerken 5. bölümde derin bir oh çektim. ilk 4 bölümde dostoyevski karakterinin sürekli imalı bir şekilde senaryosuna karışıldığını ve şunu yap bunu yapma tarzında konuşmalara maruz kaldığını belirtmesi sonrasında 4. bölümde buna isyan ederek bilgisayarını kırıp kendi bildiğini yapacağı dakikaları izledikten sonra içimde beliren umut yerine sevince bıraktı. hem senaryo hem de oyuncuların içtenliği oturmaya başlamış. umarım böyle devam eder...