hepimiz bir gün öleceğiz

evet, öleceğiz. şaka gibi. dünyanın varoluşundan bu yana 4,6 milyar yıldır yoktuk. bir hiçtik, ne acı ne keder. bir kadınla erkek evlendi ve biz dünyaya geldik. bir anda maddeye şekle büründük. et ve kemik yığını olduk. hayatımız boyunca bu et ve kemik yığınına değer verdik. kendimizi koruma güdüsüyle hareket ediyoruz. oysa ki milyonlarca yıl hatta milyarlarca yıl yoktuk ölmekte istemiyoruz. tak bir anda doğduk ve bu bedeni benimsedik.gözümüz var kulağımız var. dünya da yaşamak için gereken her şey bedenimizde var. gözümüzü korumak için göz kapağı var. kalbimizi korumak için gögüs kafesi. ellerimiz bir şeyi tutmak için tasarlanmış. cok enteresan. bizden önceki insanların tasarladığı bir dünyada yaşama uyum sağladık. dünyayı öyle benimsedik ki sanki sonsuz bir bedene sahipmişiz gibi. kendi coğrafyamızı seçmedik, anne babamızı seçmedik, tipimizi seçmedik, boyumuzu seçmedik, göz rengimizi seçmedik, cinsiyetimizi seçmedik. hiç bir şeyi seçmedik ki. bir anda programlanmışız ve bu dünyadayız. öleceğiz. bu beden toprak olacak. her şey bu kadar mı yani ? yok mu olacağız. başı boş bir şekilde bırakıldık mı ? dinlerin dediği gibi ahiret olacak mı. yoksa toprak mı olacağız. bilmiyoruz. tüm hayatımız 70-80 yıldan ibaret. dünya ve insanlık çok enteresan olgu. cevaplanması gereken çok soru var.