uludağ sözlük

Hani sihirli bir yeteneğin olsa ne isterdin sorusuna çoğu kez insanların zihinlerini okumak diye yanıt verilir ya, işte sözlükler tam olarak bu yeteneği elde etmemizi sağlıyorlar.

2015 yılından beri bu sözlükte yazıyorum, şunu hep yaşıyorum: fiziksel olarak insanların arasındayken onlardan pek rahatsız olmuyorum ancak buraya geldiğimde başıma ağrılar giriyor. Diyorum ki, buradakiler de insan, oturup çay içtiğin ya da selamlaştıkların da insan. Hepimizin bildiği gibi, herkesin anonim olması insanların iyi kötü tüm düşüncelerini dökmesine neden oluyor. Döktükçe döküyoruz, yazdıkça yazıyoruz ve birbirimizi okuyoruz. Aslında okuduğumuz şeyler salt zihinlerimiz, en kötü ve rahatsız edici tarafından iyi tarafına kadar. Haliyle normal yaşamımda insanlardan yorulma oranım daha düşükkeni uludağ sözlüğü okurken yorulma oranım daha yüksek. zihin okumak berbat bir şey; eğer istediğiniz yetenek zihin okumaksa yeniden düşünün derim. Ki malesef internet bize bu yeteneği vereli çok olmuş.

Gerçi okuması değil, sindirmesi zor. Zira zihin düşünceleri eline geldiği gibi savurur, ağız (mecazi anlamda) ise onu tutar. Ama burada bizleri tutan ne bir ağız var ne de çoğunda bunu tutacak ahlakı ilkeler ve akıl mevcut.

Dolayısıyla En azından benim için zihin okumak iyi bir şey değil, zaten buna dayanamadığımı da fark ettim. Hem ben o sihirli yetenek sorusuna hiçbir zaman o cevabı vermemiştim; benim cevabım görünmez olmaktı ve da hep öyle kalacak gibi duruyor.

Neyse, Görünür dünyanın görünmez insanlarına buradan selam çakıyor kendimi her şeyin ilacı olan uykunun kollarına bırakıyorum.