derdini kimseyle paylaşmayan insan

Yapamam. Olmaz bir türlü. Çıkmaz ağzımdan. En yakın arkadaşlarım bile, bana bir şeyleri anlattırabilmek adına kırk takla atarlar. O zaman bile beceremem. Ama çok güzel dinlerim. Zaten işim bu. Terapistim ben.

insan bir anda bu hale gelmez. Gelmiyor da. Beni örste dövdüler. Çekiçleye çekiçleye, su vere vere, ısıta ısıta çelik gibi yaptılar anlatabilecek bir yerlerimi. Yargıladılar, eleştirdiler, ağızlarına geleni söylediler. Güçsüz gördüler. Canımı acıtmak için, en ağır yaralarıma parmaklarını sokup yüzüme güldüler.

Kimse bir anda böyle ketum olmaz. Öyle. Biri size bir şeyleri anlatamıyorsa, tek sebebi sizi çok yakın görmemesi değildir. Unutmayın olur mu?