sözlük yazarlarının itirafları

Kafama göre yaşayabileceğim 3 sene için ömrümün geri kalanını feda edebilirim. 2 sene de olabilir, ama tam anlamıyla bir başıma ve tamamen serbest olmam gerek. Kimse bana karışmasın beni arayıp sormasın zaten evimden dışarı ihtiyaçları karşılamak dışında çıkmam. Dünyadan tamamen izole, sadece kafamı yaşayabileceğim 3 sene, sonra gelip bana bir iğne vursunlar ve yok olayım istiyorum. Colugum çocuğum yok, kardeşim yok sorumlu olduğum kimse yok, borcum yok ( gss denen saçmalık var ama onu borçtan saymıyorum çünkü karşılığında bir şey almadım ve tamamen iradem dışında yazılmış bir borç ve ödemeyeceğim) zeka ve algı olarak son derece kısıtlı ve vasıfsız bir kişiyim bu yüzden bu dar ve sığ algimla hayatın güzelliklerini algilayamiyorum, bana yorucu ve gereksiz bir mucadeleden ibaret bir koşturmaca gibi geliyor. Insanların çok büyük bir kısmında hazzetmiyorum beni inanılmaz geriyorlar. Savaşmanın, cabalamanin, emeğin ve aile kurup üremenin fazlasıyla abartıldığı kanaatindeyim. Basit ve ölümlü varlıklar olduğumuz gerçeğinin üstünü örtmek için kiyafetlere, sıfatlara, ideoloji ve inançlara abandigimiz bu yapay düzlemin kendisin bir simülasyon olduğunu düşünüyorum. Yani evren bir simulasyon değil, bizim ürettiğimiz ve süreç içinde nesnel gerçekliğin yerine koyduğumuz tüm bu kültür ve algısal kalıplar simülasyon. Herneyse biraz kafam iyi o yüzden konuyu dağıtmış olabilirim ama ne fark eder ki de mi, sonuçta kendimle konusuyorum burada bu sözlüğün de amacı ve işlevi bu degil mi sonuçta. Demem o ki, boşuna cabaliyormusuz gibi geliyor bana. Hayatta başıma gelen tüm güzel seyler spontane sekilde ortaya çıktılar. Öylece kendiliginden oldular. Oysa cabaladigim hiç bir şey bem çabaladıkça inadına yaparmış gibi kaçtı ve kacindigim sakindigim şeylerse bir okadar geldi yakama yapıştı. Hiç bir gerçek hayal ettigin kadar güzel olmaz.