30 yaşına gelip hala ailesiyle yaşayan erkek

benim. gecen hafta otuz oldum, haftada 3-4 gun bizimkilerle kaliyorum. kalanlarinda da kiz arkadasimda. agustosta da tasiniyorum kendi evime, beklerim beyler suadiyede evim *

ben kiz arkadasima da sordum, dedim sen korktun mu mesela ben hep ailemle yasadigim icin diye, acikca belli etti korktugunu. simdi o sandi ki, bu cocuk ailesiyle yasadiysa her sey onune gelmistir, ardini toplamaz falan. ama ben oyle yasamadim. ben yattigim yeri, giydigimi, yedigim kaplari kendim temizledim. yani evin icinde sanki tek basima yasiyormus gibi sorumluluklarimi yerine getirdim. boyle yasayinca bir sorun yok. zaten kiz arkadasimda kalinca da pek cok iste onun yukunu hafifletiyorum. ama tabii bir de hala 10 yasindaymis gibi carsafini bile annesi degistiren insanlar vardir. elestirilenler de onlar saniyorum.

tabii her seye ragmen eksik kalan seyler oluyor. butce yonetimi, ev idaresi gibi. onlari da birkac ayda halledebilirim diye dusunuyorum.