bugün

metallica

Ben bu grubu 4-5 yaşlarımda abim sayesinde dinlemeye başlamıştım, abim şehit olmadan önce bana bıraktığı tek şey gitarı, bona metodu ve bu gruba olan sevgisiydi.

Bir süre boyunca bu beni büyürken o kadar etkilememiş, üzmemişti ve sürekli Metallica Cover'lıyordum onun bana bıraktığı gitarla gelişim süresince. Megadeth ve Dave Mustaine sevgimden Metallica sevgim daha ağır basıyordu.

Sonra nasıl olduysa Metallica - No Leaf Clover dinlerken bir anda yere yığılıp ağlamaya başlamıştım ergenlik döneminde bayağı bir metalhead arkadaşın yanında ve ne olduğuna anlam verememişlerdi.

Ben şimdi bunu neden anlattım? Bu grup benim aslında atlatmakta zorlanacağım bir şeyi atlatmama çok büyük yardımcı olmuş ve bu müzik türü beni ayakta tutmuş. Benim bundan haberim yokmuş.

Lakin şuan kendilerini popüler kültür oyuncağı olmuş, oldukça soft, sıradan bir trash metal grubu olarak görüyorum.

Tabii bunda 18 yaşımdayken gittiğim 27 temmuz 2008 yılındaki konserlerinde Lars Ulrich ve James Hetfield'ın birbirlerini duyduklarını nefreti negatif enerji olarak sahnede belli etmemeye çalışsalarda yaymaları oldukça etkili.

https://www.youtube.com/watch?v=hEMv3MbiSwk