ruhsal çöküntüde olmak

Bir amaca yoğunlaşamamanın getirdiği bir durumdur sanki.

ideal belirlemeyince,
Yaşam ciddiye alınmayınca,
Eldekilerin (artık ne varsa) kıymeti bilinmeyince,
Kaybedildiğinde ya da yere her düşüldüğünde pes edince,
Ağlayamayınca,
Sürekli gülmek isteyince,
Yalnız kalmak nimet olarak görülmeyince,

Çöküntü daha bir sarsıyor sanırım.

Konu hakkında ahkam kesme yeterliliğim yok ancak tahminden ibaret yazdıklarım.