çocuk odasına sahip olmamış çocuk

iki göz, sobalı evde büyümüş , muzu ancak yılbaşlarında yiyebilen, sevdiği en özel eşyası kokulu silgisi olan nesildendir.

Üç kardeş, sobalı odada, çekyatlarda uyurduk. Uyumak için, misafirlerin gitmesini beklerdik mecburen.
Ya da annemle babamın buz gibi odasına gider, orda uyurduk, misafirler gidince de yataklarımıza geçerdik.

Aynı odada ders çalışır, tv izler, yemek yer, yaramazlık yapar, kavga eder, deliler gibi dakikalarca gülerdik tepinerek.
Özel hayatımız o odadaydı ve özel değildi ama gariptir ki çook ama çook mutluyduk. Bir gün de, " yalnız kalmak istiyorum ühühü" diye sızlanmadık hiçbirimiz.
Aklımıza bile gelmedi böyle bir trip...

Biz iyi, minnoş, törpülenmiş çocuklardık. yalnızlığı sevmez, birbirimizle beslenirdik.

Yok yok ağlamıyorum, gözüme kardeşlerim kaçtı!