adem ve havva diyalogları

Adem: Havva olmuş muyum?

Havva: hamsın daha, seni pişirip yakacam.

Adem: canım yanmasın?!

Havva: canın yanacak. Bu yangın seni sen yapacak. Merheminim. Korkma.

Adem: pekii... Sen benden doğdun biliyorsun değil mi?

Havva: siktir et bu yahudi ağzını ademciğim. Kalbini kırarım!

Adem: pekii... O zaman biz birbirimizden doğduk, ha?

Havva: kulağa hoş gelmiyor değil... Yalnız şöyle bir durum var, sen benden doğdun.

Adem: öyle olsun.

Havva: öyle zaten. Duygusala bağlama. Akışına bırak. Seni doğurduğum gibi sana nesiller doğuracağım.

Adem: canım'sın... Pekii şeytan?

Havva: boşver o orospu çocuğunu!

Adem: hımmmm... Peki tanrı?

Havva: rica ederim bu bahsi bir daha açma.

Adem: olur... Sevişelim mi?

Havva: fena olmaz, çünkü tabiat sesleri yetmiyor bana. Bizden sesler istiyorum.

Adem: ...

Havva: aferin.