söyleyemediklerimiz

içimizde patlar,
Ruhumuz kanarken yorgun bir gece vakti, dağılır gereksiz yollara..

Sonra arar durursun içinde, neden çırpınıyorum ki ben diye..

Ahmaklıklarımız sadece kendi kendimize zarar verir,
sadece kendimizi bitirir..

En önemli adımı attıktan sonra aslında , ruhun hüzünlere boğulmaması gerek ..

Yoluna yoldaş olamayandan uzak kalmak gerek,
Ama işte o kadar acıtıyor ki düşüncesi ..

Icimdekini atamıyorum..

Seviyorum , istiyorum seni özge..

Sen bunu bilmesen de..