ıssız adam

babam ve oğlum ya da mustafa hakkında herşey tadında bir film olmadığı kanaatindeyim, çağan ırmak daha önce yapmış olduğu filmlerle, çıtasını oldukça yükseltmişti, belki de bu yüzden, büyük bir beklentiyle gittim filme, 'acaba nasıl bir film yapmıştır kim bilir, kesin ağlayacağız yine yolu yok' diyordum kendi kendime.

film başladı...

basit bir hikayeydi, çağan ırmak, gündelik hayatımızın sıradanlıklarından birini, beyaz perdeye taşımıştı ( büyük bir başarıyla, sıkmadan ) ilk yarısı çok akıcıydı filmin fakat ikinci yarısında, şahsen ben hayal kırıklığına uğradım, çünkü filmde olacak her şeyi önceden tahmin ettim, 'alper şimdi kalkacak, dışarı çıkacak, sonra geri yatağa dönecek... şimdi ayrılacaklar, yıllar sonra karşılaşacaklar, önce sıradan bir tokalaşma, sonra sarılacaklar vs vs...'

bunların hepsini tahmin edebildim ve bu yüzden filmden etkilenmedim açıkçası, bu çağan ırmak'ın ilk işi olsaydı başarılı olduğunu idda edebilirdik ama dediğim gibi daha önce yaptığı filmlerle, çıtasını çok yükseltmişti ve bu filmle o çıtanın hayli altında kaldı bana göre, bu yüzden başarılı diyemiyorum bu filme, üzgünüm.

filmde anlatılan şeyler sadece erkekler için geçerli olan şeyler değil, ayrıca tüm erkekler için de geçerli olan şeyler değil, bu yüzden biraz subjektif bir film olmuş ta denebilir.

çok fazla klışeler vardı, çok bilindik, çok sıradan... bunun dışında, filmi izlediğinizde hak vereceksiniz; o film öyle bitmezdi hocam, yani ona benzer 100 hikayenin belki de sadece 10 tanesi öyle biterdi.

herneyse, bunlar benim yorumlarım, ben daha iyisini beklerdim çağan ırmak'tan, saygılarımla...