sevgiliyi anneyle tanıştırmak

Bir kere böyle bir gaflete düşüp tanıştırdım. Biz iki erkek kardeşiz, annem senelerce kız çocuğu diye çıldırırdı. Tabii bende annemin bu hassasiyetini bildiğimden tanıştırma konusunda çok hevesli görünmemiştim. fakat kız arkadaşımın ısrarına dayanamayıp kabul ettim. Anneme durumu haberdar ettim. Tabii Annem eve "gelin" adayınının gelmesinden çok, bir kız çocuğu olacakmış gibi heyecanlı ve telaşlıydı. Tanıştılar, birbirlerinin telefonlarını falan aldılar. Annem doğum gününde benden önce koşar hediyesini alır. Eve her geldiğinde elbiseler, kolyeler, envai çeşit hediyelere boğardı. Çeyizinde eksik neyse ben alayım. Sen paranı biriktir kızım falan derdi. Kendi kızı olsa bu kadarını yapmazdı heralde. Neyse hanımefendi benden ayrıldı. Herhangi bir sebebi de yoktu. tabii ben bunu bir ay anneme nasıl anlatacağımı düşündüm. Ayrıldıktan sonra hiç ayrılmamışız gibi annemle bir süre daha konuşmaya devam etmiş. Sonra annem aradığında uzun süre telefonlarını açmamış. Annem uzunca mesajlar atmış, kırıcı veya üzücü tek kelime etmemiş, Onlara dahi tek kelime cevap vermemiş.annem baya ağladı, üzüldü. Terkedilmek, ayrılmak falan hikaye yani. Ben o gün en çok anneme üzüldüm. Olayın özüne gelecek olursak, sevgiliniz, eş adayınız, her neyse işte. Ailenizi, annenizi, babanızı, kardeşinizi, kendi ailesi gibi kabullenebilecek mi? Tanıştırmadan önce bunu milyon kere düşünün.