çiçek

Uzun bir süre sevdiğim kişiden alırım elbet bir gün diye bekledim.
Ablam "seven kişi çiçek alır" derdi. Eski ilişkisinde hep çiçek beklemiş, ilişkisi sonlandığındaysa eski sevgilisi yeni ilişkisinde aldığı çiçekleri instagram'a atıp duruyormuş. Bir yıllık ilişkisi içerisinde çiçek gelmeyince anlamış ki sevmeyen insan çiçek almıyormuş bir şekilde.

Bekledim. mezardan veya yoldan da olsa bunu bana uzatan bir insan çıkar diye. Yapay olabilirdi tabii o da beni düşünme biçimiydi nihayetinde. Bazen bir dostum, bir insan bana çiçek uzatır diye bekledim. Gelmedi o çiçek. Ancak işçi ve emekçi kadınlar gününde kafede otururken bir karanfil aldım, gün boyu kokladım pek kokusu olmasa da, tanımadığım birisiydi veren ve her kadına dağıtıyordu onları. Anlamı vardı benim için çiçeklerin. Evin her yeri saksıydı, fotoğrafları dâhi mutlu ederken sevdiğim bir kadın veya erkek bana bunu vermiyordu gerçekten. Kadınlar tarafından reddedilmek canımı inanılmaz sıkan bir durumdu zaten.
Ben de kendim bu adımı attım sevdiğim kişiye çiçek alacaktım. Planımı yapıyordum. Bir erkek buna ne anlam atfederdi tahmin edemiyordum, sonunda hoş kokulu beyaz çiçekler verdim ona.

Sevdiğim kişi her neredeyse; sevilmeyi istedim, uçsuz bucaksız bir isteğim yoktu. bekledim. Maalesef yaşamadığım bir duygu bu dedim, yalnızca çiçek değildi tabii ki sevilmek.

Sanki o kadar çok sevdim ki, sevilmeyi hak etmedim.