allah a olan inancı yavaştan kaybetmek

işin ilginç yanı Kuranın iman edersen dünya hayatın iyi olacak diye bir koşulu olmadığı gibi kötülerden bahsederek onların yeryüzünde kasıla kasıla dolaşmaları seni üzmesin tarzında bir yaklaşımı var.

Peygamberimizle birlikte ilk inananlardan olan ve inandıkları için gözünün önünde ailesine işkenceler yapılarak öldürülen kişiler var, hepsi yardım için dua etti ve o an Allah kabul etmedi, acılar içinde öldürüldüler. Bunlar peygamberimizin yanıbaşında yaşandı.

Kuranda anlatılan helaklar masal olsun diye değil, bazı işlenen şeylerin Allah katında ne kadar şiddetli görüldüğü hakkında insanlığa verilen mesajdır.

Fakat hepsinden öte o birkaç saatlik, yada günlük acıları çekip ölen kişi hesap gününde kurtuluşa erse ve tarifi mümkün olmayan mutluluklar içinde sevdikleriyle 78 katrilyon yıldır cennette kalmakta iken ona gitsek ve "bak 78 katrilyon yıldır buradasın ve hiç bitmemek üzere burada kalacaksın ama hatırlarsan dünyada iken birkaç yıl boyunca şu şu acıları çekmiştin ne diyorsun?" diye sorsak cevap ne olurdu.

Olayın özü zaten bu. Bu dünya gerçekten anlamsız. Mutluluklar biriktiremiyorsun. En iyi yaşamı da yaşasan çatır çatır öleceksin. Her şey bitecek. Bu açık değil mi. Ha bu gün ha yarın, ha bir anda ha aşama aşama. Öleceğiz. Film bitecek.

Bir yaratıcı yada amaç yoksa biz neden varız?

Niye doğduk yada neden ölüyoruz?

Herşey aslında gayet açık. iç dünyan sana cevabı veriyor ama kabullenemiyorsun. Küçükken kolayca o sesi duyuyordun ama büyüdün ve iç dünyanı kirlettin. Kirlettikçe o ses iyice azaldı. Şimdi çooook derinlerden belli belirsiz hala duyuyorsun ama bu sefer de aklına doldurduğun acımasız karşı fikirler izin vermiyor.

Bir hayvan olsak neden yaşadığımızı da anlamaz, neden öldüğümüzü de farkedemezdik. Bir hafta ömrümüz bile olsa hiçbirşeyin farkında olmaz yaşar ve ölürdük.

Ama bir aklımız var ve Neden buradayız. Neden öleceğiz.