yazarların yalnız kalmak isteme nedeni

insan nihayetinde belli bir olgunluk seviyesine geldiğinde kendi iradesince, yahut yaşlandığında iradesi dışında, çevresindeki insanlar tarafından sessizce, hayatın bir zorunluluğu olan o yalnızlığa itilecek. bu insanlar en güvendiği, en yakın insanlar dahi olsa fark etmiyor. doğanın kanunu... ve ''doğa boşluk kabul etmez.'' ve dahası schopenhauer, doğa kuralları ile toplum ve ahlak kuralları arasında asla fark gözetmez!!!

işte o kaçınılmaz zamanlar geldiğinde, çok konuşup az düşünen insanlarla çok da sosyalleşmeyi sevmeyen ben; biraz tembellikten biraz da yaşıtlarıma göre daha saf ve çocuk ruhlu kaldığımdan olsa gerek, yaşlandığımda yalnızlıktan delirmemek için sık sık, prova yapmakta fayda görüyorum. güzel kitaplar ve gerçek bir iki dost biriktiriyorum.

anlamı, onu yaşayanlardan çok salt yaşamın kendisine yüklemek; onu dışarıda (öteki'nde) arayıp köleleşmek yerine, içeride arayıp özgürleşmektir fikrimce.