karısına yemek yapan erkek

bizim peder bey 1. sınıf şef. yurt-dışından her geldiğinde (sözleşmesi gereği senede 4 hafta) evde bütün yemekleri kendisi yapardı. rahmetli annem de evlenene kadar şefti(bu arada babamın babası düz aşçı, annemin annesi ise yine şefti) bizde aile mesleği olduğu için anne-babayı mutfakta seyrederek büyüdük. bazen menüdeki yemekler için ufaktan tartışır anlaşamazlarsa bize sorarlardı "canınız ne istiyor" diye. ve bütün 4 hafta bizimkilerin yemek tartışmasını dinlemekle geçerdi. şimdi diğer meslek sahiplerinin çocukları nasıl büyüyor hiç bir fikrim yok. ama benim için bu başlık çok saçma. bir gün hayatımı birisiyle paylaşmaya karar verirsem kesinlikle evde geçireceğim zamanın büyük bir kısmını mutfakta harcarım. ha şöyle de bir şey var, yemek konusunda biraz şımarık büyüdüğüm için eşimin yaptığı yemekleri ciddi manada eleştirebilirim ve bu onun canını sıkabilir. *