yalnızlık

üzerine çok düşünülen, konuşulan, yazılandır.

yaşlandıkça bunu anlatmanın zorlaştığını düşünüyorum ve susmaktan yana oluyorum. etrafımda insanlar varken bile yalnızlığı hissetmek çok garip bir histi ilk başlarda. şimdiyse garip gelmiyor ama bu edebiyatı yapılacak bir konu değil, ergene bağlanması iğrenç ve rezalet. aklımdan çok kelime geçiyor ama yazamıyorum, yazmaya mecalim ya da cüretim yok.

yalnız olduğunu düşünenlerin değil yalnız olanların nasıl olduğunu bildiği bir durumdur.