bugün
- oktay kaynarca'nın türkiyeliyim açıklaması19
- diamond tema24
- kayseri de atatürk heykeline baltalı saldırı13
- millet öğle yemeğine çıkarken yeni uyanan tipler8
- özgür özel13
- abber'ın ruh hastası olması26
- babalar günü17
- kitap okuyan erkek16
- çinliler her şeyi üretebiliyor türklerin neyi var19
- saraca silsüpüroğlu8
- sevgiliyle aynı evde yaşamak9
- kaka'nın eşinin boşanma gerekçesi9
- insan olmaya ceyrek kala18
- diyanetin türkleri araplara şikayet etmesi14
- sözlükteki 11 yaşında yazar olması19
- buralarda dinsiz denen bir tarzan varmış17
- yurtdışı çıkış harcı13
- ne hissediyorsun8
- larisalisa12
- steven s power law10
- gideon reid morgan jj39
- kurban eti dağıtmak mecburi mi12
- yazarların başarılı olduğu dersler11
- herkes fakirse neden avmler dolu9
- kendini hunharca teşhir eden liberal türk kızları15
- memati192310
- ismeti yazar yapan moderatör13
- memati1923'ün gelişiyle başlayan süreç13
- özge özacar'ın memeleri10
- hoşlanılan kıza bayramda mesaj atmak11
- yatakta fırtına gibi esen erkek12
- inciden yazar nakli13
- güzel kadınların problemli olması19
- yazın göt boyunda şort giyen kızlar9
- dünyanın en güzel kızlarının olduğu ülkeler9
- ups boobss nickli yazar28
- yazarlarin orgazm olurken kurduklari cumleler11
- 15 haziran 2024 macaristan isviçre maçı9
- erkeklerin hiç iltifat almaması11
- 14 haziran 2024 almanya iskoçya maçı15
- iğneye iplik geçiremeyenlerin ioçk'yı eleştirmesi11
anlattıklarım belki bu hastalıktan dertli olanlara biraz yardım eder. Nasıl yendiğimi anlatacağım.
2013 senesinde babam kalp krizi geçirmişti, hastanede yanında bulundum ve hastaneye ben götürmüştüm arabayla.
Çok etkilenmiştim. Zaten hastalık hastalığı da ufaktan vardı öncesinde.
Daha sonra kalp krizi korkusu başladı, kalp krizi geçiriyor gibi hastanelerin önünde gezmeye başladım,her sabah bu düşünceyle uyanıyordum.
Gel gelelim en can alıcı noktaya;
Sonra bir gün internetten panik atak vs. diğer psikolojik rahatsızlıkları araştırmaya başladım(bu hayatımın yanlışıydı) bütün psikolojik rahatsızlıkları kendime yakıştırdım. Ve çok yüksek seviyede aklımı kaybetme korkusu başladı. Şizofren forumlarda falan takılmaya başladım o derece.
6 ay'a yaklaşık her sabah mutsuz uyandım, artık umudumu kaybetmiştim. Söylenilenleri tekrarlama takıntım başladı(içimden tekrarlıyordum). Uyku uyuyamıyor,kabuslar görüyordum.
Psikoloğa hiç gitmedim, ve çevremde ki kimseye anlatmadım. Kendi içimde hayattan bıktığımı hissediyordum.
intiharın eşiğine geldim.
Daha sonra bu rahatsızlık süresince ihmal ettiğim arkadaşlarıma,ortamlarıma zaman ayırmaya karar verdim.
Normal şartlarda çok sosyal biriydim ve bu sorunlarım yüzünden aylarca evden bile çıkmak istemedim.
Ben kendime zaman ayırdıkça,birşeylerle uğraştıkça zihnimde gitgide azalmaya başladı.
Ve en önemli nokta da şu ki artık korkularımdan korkmamaya başlamıştım, mesela aklımı kaybetmek; 'kaybedeyim ne olur? öyle de öleceğiz,böyle de ! s.keyim anasını ! ' demeye başladım içimden.
Ve bu boşvermişlik 9-10 ay sonunda bu sorunlarımdan tamamen kurtulmama yaradı.
Aradan kaç yıl geçti bilmiyorum, şimdi o zamanlar aklıma geliyor.
O zaman ki korkularım aklıma geliyor, diyorum ki keşke delirsekte biraz kafamız rahat etse.
Sonuç olarak,bu entry'i okuyan belki yüzlerce kişi olacak,biraz iyi bişeyler duymak istediklerini çok iyi biliyorum.Çünkü ben de bu sorunlarla boğuştuğum zamanlarda internette bu konularla ilgili okumadığım yazı çok azdı.
Size en büyük tavsiyem boşverin, psikozlar dışında bütün psikolojik rahatsızlakların altında korkularınız yatıyor.
Bu birden olacak birşey değil, ama yavaş yavaşta olsa onları yenmek için birşeyler yapın.
Bir yenerseniz, bir daha yanınıza bile yaklaşamıyorlar.
2013 senesinde babam kalp krizi geçirmişti, hastanede yanında bulundum ve hastaneye ben götürmüştüm arabayla.
Çok etkilenmiştim. Zaten hastalık hastalığı da ufaktan vardı öncesinde.
Daha sonra kalp krizi korkusu başladı, kalp krizi geçiriyor gibi hastanelerin önünde gezmeye başladım,her sabah bu düşünceyle uyanıyordum.
Gel gelelim en can alıcı noktaya;
Sonra bir gün internetten panik atak vs. diğer psikolojik rahatsızlıkları araştırmaya başladım(bu hayatımın yanlışıydı) bütün psikolojik rahatsızlıkları kendime yakıştırdım. Ve çok yüksek seviyede aklımı kaybetme korkusu başladı. Şizofren forumlarda falan takılmaya başladım o derece.
6 ay'a yaklaşık her sabah mutsuz uyandım, artık umudumu kaybetmiştim. Söylenilenleri tekrarlama takıntım başladı(içimden tekrarlıyordum). Uyku uyuyamıyor,kabuslar görüyordum.
Psikoloğa hiç gitmedim, ve çevremde ki kimseye anlatmadım. Kendi içimde hayattan bıktığımı hissediyordum.
intiharın eşiğine geldim.
Daha sonra bu rahatsızlık süresince ihmal ettiğim arkadaşlarıma,ortamlarıma zaman ayırmaya karar verdim.
Normal şartlarda çok sosyal biriydim ve bu sorunlarım yüzünden aylarca evden bile çıkmak istemedim.
Ben kendime zaman ayırdıkça,birşeylerle uğraştıkça zihnimde gitgide azalmaya başladı.
Ve en önemli nokta da şu ki artık korkularımdan korkmamaya başlamıştım, mesela aklımı kaybetmek; 'kaybedeyim ne olur? öyle de öleceğiz,böyle de ! s.keyim anasını ! ' demeye başladım içimden.
Ve bu boşvermişlik 9-10 ay sonunda bu sorunlarımdan tamamen kurtulmama yaradı.
Aradan kaç yıl geçti bilmiyorum, şimdi o zamanlar aklıma geliyor.
O zaman ki korkularım aklıma geliyor, diyorum ki keşke delirsekte biraz kafamız rahat etse.
Sonuç olarak,bu entry'i okuyan belki yüzlerce kişi olacak,biraz iyi bişeyler duymak istediklerini çok iyi biliyorum.Çünkü ben de bu sorunlarla boğuştuğum zamanlarda internette bu konularla ilgili okumadığım yazı çok azdı.
Size en büyük tavsiyem boşverin, psikozlar dışında bütün psikolojik rahatsızlakların altında korkularınız yatıyor.
Bu birden olacak birşey değil, ama yavaş yavaşta olsa onları yenmek için birşeyler yapın.
Bir yenerseniz, bir daha yanınıza bile yaklaşamıyorlar.
güncel Önemli Başlıklar