gecenin şiiri

Ben

uzun bir bahçe; bir rüya sanki
tenimde hissettiğim ufacık rüzgar
tepeden el sallar güneş son defa
ağaçlar, kuşlar; cennette miyim?

akar endişelerim yiter korkular
düşüncelerim bile yersiz bu yerde
herşeyim yok olsa kalsa duygular
ruhumun bedenimi yendiği yerde

otların üstünde yeşilden yeşil
kelimeler anlamdan kopmakta sanki
rüzgar kuvvetlenir neşem yerinde
hayatın anlamı bulduğu yerde

gözlerim kapanır  açılır gönlüm
artık biliyorum aşk ne demekmiş
otların üstünde huzura dönüp
kalbimi toprağa gömdüğüm yerde

anlamlar yiter ve renkler karışır
karmaşa dünyadan ayrıldı sanki
bedenim ormanla tek vücut olur
kalbimin huzuru bulduğu yerde

bir uyku bastırır ecelden ağır
bir seda duyulur yalnız gönülden
bir veda busesi sevdiklerimden
hayatın ölüme vardığı yerde

yoklar içindeyim yokluk dahi yok
duygularım yavaşça sönmekte sanki
ben mi zihnimdeyim zihnim mi bende
hiçlikten de hiç güzel bi yerde

gitme vakti sanki diyar değişir
hislerimin önünde koca bir set var
sorgunun sualin tam neresinde
ölünün hayata döndüğü yerde

not; benden.