metallica

her yeni neslin beğenmediği tarihçeleri farklı zamana denk gelir.

benden önceki nesil master of puppets'dan sonrasını beğenmez. thrash metal yapmayı bıraktıkları tarihtir çünkü ve o nesil metallica'yı thrash grubu olarak dinleyip sevdiklerinden and justice for all'u bile sıradan bulurlar.

benim neslim (yaşım ikiyle başlamıyor artık) and justice for all'a taparcasına aşkla bağlıdır. hatta benim ilk dinlediğim metallica albümü (kings of metal ve number of the beast ile beraber ilk dinlediğim metal albümlerinden olması da ekstrası zaten) olduğundan bendeki yeri farklıdır. blackened'daki oryantal solo'yu orgazmik zevkle dinlediğim yılları hatırlıyorum da.. teeey tey..

neyse, sonrasındaki nesil black albümünden sonrasını beğenmez. biz black albümünü ilk başlarda sevmiş ama çabuk sıkılmış ve metallica'yı müziğe ihanetle bile suçlamıştık. zaten metallica elemanlarının yaşlarının kemale erip artık daha endüstriyel müzik yapma yıllarının başlangıç zamanıydı black albümü. o güne kadarki satışlarını yirmiye (evet yirmiye) katlayarak az buz ticari başarı yakalamamışlardı ama kendilerine üç ayrı nesli küstürmüşlerdi.

load ve reload'u beğenen yok sanıyordum ama meğer bizden iki nesil sonrası o albümleri sevmişler. hatta st anger çıktığında load'un ne kadar iyi albüm olduğunu şimdi anlıyoruz bile dediler.

st anger'ı beğenen yok ama o kesin.

ve death magnetic'le kendilerine küstürdükleri üç dört nesli tekrar barıştıracaklar gibi bi his var içimde şu an. şaka maka bekliyorum artık albümün çıkmasını. üç gündür paso iki şarkısını dinleye dinleye iyice havaya girdim.. ve tek de değilim bekleyen.

hadi güzelim, üzme bizi bu sefer.