içki içtiği halde domuz eti yemeyen müslüman

alkol kullanmamasına rağmen şu kafada olan pilotlar var; bir kişi alkol kullanıyorsa haram olan diğer şeyleri de tüketmekten çekinmemesi gerektiğini savunuyorlar. o halde bunlara göre sadece iki tip insan olabilir. ya tam günahsız peygamber gibi olacaksın (ki böyle bir şey olabilir mi onlara sormak istiyorum) ya da günahın dibine kadar batmış olacaksın. bunların mantığına göre o halde domuz eti yiyen insan da bunun bir tık ötesi olan leş yemekten çekinmemelidir. leş yiyen insan da bunun bir tık ötesi olan her neyse onu yemekten çekinmemelidir. peki bu böyle nereye kadar gidecek? bunun sonu nerede bitecek? bir insan bir günah işledi diye diğer günahları da işlemek zorunda mı? kendini hiç bir yerde durdurmayacak mı? ters tarafa doğru düşünürsek alkol tüketmeyip de bunu savunanlar aynı şekilde kendilerinden çok daha inançlı insanların gözünde günahkar gözüküyorlar. peki onlar bunu hiç düşündüler mi? bunun referans noktası nedir? kime göre neye göre? ben söyleyeyim bu işin referans noktası yoktur. herkes kendine göre bu çizginin bir yerinde. kimi bir tarafa doğru meyilli olmaya çalışıyor kimi diğer tarafa doğru. iki uç nokta bu çizginin sadece çok küçük bir bölümünü oluşturuyor. peygamber bile kendinden şüphe duyarak günde yetmiş kere allah'tan affedilmeyi dilemişse bu çizginin bir sonu yok. kimse haramdan kaçınıyor diye kendini bir bok zannetmesin. önemli olan ve asıl ihtiyacımız olan yaratıcının rızasını kazanmak. çünkü ömür boyu yaptığın ibadet ve işlediğin sevapların onun rızası olmadan pul kadar değeri yok.