burada bulunmamızın sebebi

ilk günlüğümün giriş paragrafında şöyle bir sey yaziyordu, kelimesi kelimesi hatirlamiyorum ama ayni anlam geliyordu.
söylemek istediklerim var. utandigimdan, çekindiğimden, kimsem olmadığından anlatamiyorum kimseye. yalniz basima kalinca hayallerimde sevdiklerime, birilerine anlatıyorum. sonra unutuyorum. bana aci.verenleri, mutlu edenleri, kafama takilip uykumu kaciranlari, guldurenleri.

iste bu minvalde bir seydi, hem anlatmak hem hatirlamak icin günlük tutmustum 6 seneye yakin günlük tutmayi bıraktım.
hatirlamamak icin.
ama anlatma istegi hala vardi ve yine pek kalbimi açabileceğim kimse yoktu.
bende anlatma ihtiyacimi burda karsilamaya karar verdim.
iste boyle.