gelecek kaygısı olmayan genç

günümüz gençlerinde sıkça görülen durumdur. her 10 gencimizden en az 6sında bunu görüyoruz.
ygs sınav sonuçlarının analizine bir göz atmamız yeterli en basitinden. durumu olmayıp hazırlanamayanları bir kenara ayırırsam kalanlar komple dangalak. benim bir ingilizce öğretmenim vardı. dalga geçerdi gençlerin bu sıfır çekme haline. gözümün önünde sallayarak 20 soruda 11 doğru yaptı adam. sayısalda komple batığız, bir şeyler karalayıp beceremeyenler bir tarafa, büyükçe bir yığın ise matematiğe neredeyse hiç dokunmamış bile. hadi burayı geçtim. türkçe ortalaması da leş. okuduğunu anlamaktan aciz bir dolu mal var.

tabi esas salaklığın başladığı nokta şurası: bizim bu başarısız gençlerimiz bu başarısızlıklarını telafi etmek için hiç bir çaba içerisinde bulunmuyor. ders konusu, vazife ahlakı konusunu geçiyorum. toplu taşımalarda, yolda, sokakta yani umumi ortamlarda gençlerimizi bir gözlemleyelim. tüm dertleri kakara kikiri, erkekler kız düşürme kızlar oğlanların dikkatini çekme derdinde. sevgililerin ise müthiş bir çoğunluğu ise alanen türlü edepsizliği sergilemekten imtina etmiyor. bunlar ileride anne ve baba olacaklar, çocuk sahibi olup onları topluma kazandıracak(!). pasaklı, özensiz gezmek övünülesi bir şey olmuş. yağlanmış, tarak yüzü görmemiş saçlarla gezmek marifet olmuş. kıyafet konusuna hiç gelmiyorum bile.

sen hiç mi o yaşlarda olmadın diyenler var. şahsım adına, ben de o yaşlarda bulundum ve o yaşlarda hiç öyle değildim. ayrıca mesele benim öyle olup olmamam da değil zaten. 1915 yılında 3 lise tek bir mezun dahi verememişti. onlar da gençti. yeri geldiğinde genç değil, çocuk yaşta sayılacak insanlar bilerek ölüme yürüdü. bizim şimdiki gençlerimiz aklıselim birey olmaktan aciz. kendine hayrı yok, geleceğe hayrı olsun.