hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

daha önce de yazmıştım.

bir evci çıkışında son paramı terminale gitmek için dolmuşa verdikten sonra cebimde sadece terminalden eve gitmek için para kaldı. otobüste açlıktan ölüyordum sözlük. hani öyle ki bi çubuk kraker alacak para yok. diyorum bari ses çıkmasa karnımdan çok. mola yerinde birileri bindi otobüse ellerinde kolilerle. ikişer tane sıcak poğaça verdiler herkese. kandilmiş o gün.

bayılırım kandillere..

bi kere de ortaokulda tek düzgün pantolonumu yıkamış annem. okula gitmem lazım, bi de boktan boktan grup çalışmaları vardı bi ara. onun için toplanıcaz. gitmemiştim ağlamıştım evde.

bi de apartmanda bi kız vardı. çok güzel oyuncakları vardı. çok özendiğini ama utanıp çok oynamadığımı hatırlıyorum.

hayır o kadar da kötü değildi durumumuz bizim. sonra gelip soruyolar işte ne garezin var babana diye? asıl onun ne garezi varmış bize?