çeçenistan deyince akla gelen ilk şey

Hangi ülkede olursam olayım bir 'sürgün' olduğum geliyor. Acı geliyor. Gözyaşı geliyor. Kan geliyor. Alınacak intikamlar geliyor. Çeçen adının terörist diye değil kahraman olarak anılacağı günler geliyor. Dik duruşuyla şeyh şamil geliyor, 'her çeçen bir komutandır ben sadece milyon birinciyim' diyen dudayev geliyor. Yeşil bayrağımızı göklere çekeceğimiz günler geliyor.

Sonra aniden duruyorum. Her ailede 5-6 çocuk olmasına rağmen katliamlardan sürgünlerden dolayı nüfusu tarih boyunca asla 1 milyonu geçememiş bir halk, tarihi 20 yıl savaşsız geçmemiş bir halk, sürgünlerde benim gibi milyonlarca mensubu olan, bir kere terörist damgası yemiş bir daha da doğrulamamış bir halk.

Çeçenistan denince aklıma kaderine terk edilmiş, kimsenin adını anmadığı memleletim geliyor. Adını duyunca çeçen olduğum geliyor aklıma, sürgün olduğum geliyor...