çocukken ayna dinleyip ağlamak

Özellikle inceden şiir girilen yerlerinden sonra tekrar nakarata girilen anda vuku bulan hadisedir.

"Artık çıkmıyorum istiklal'e Sabah Fatma Hanım uyandırıyor Helva, ekmek, çay bana onlar bakıyor Odanın hali perişan, ben perişan Kimse yok işime karışan Arasıra balkona çıkıyorum Fesleğenler kuruduğunda ocaktı Ben baharı bekliyorum Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala Gözüm şişelere takılıyor becerebilseydim ne ala Bu günlerde böyleyim ben Yas denen şiirdeyim Bir köşede gülüşün var Sırtımda kanlı bıçağın Hiç bir zaman duyamayacağın Duysan da anlamayacağın bir çığlıkta Sana birikiyorum."

Aynı zamanda şu kıtaları ezbere bilen koca yürekli nesildir.