babasına aşık kızlar

Küçücükken göstermediğı sevgisi, bana karsi buz gibi olusuna rağmen sahip olduğum duyguydu. Işe giderken bile baba gitme diye ağlarmışım. Babamin beni sevebilmesi icin sanki işe gitmemesi gerekiyor gibiydi işe gitmese sevecek gibiydi.

Edit: Vakit geçtikce o da anladi hatasini, yerini doldurdugumu. Sevgisizliğinin nelere mâl oldugunu. Ama cidden fazla geç oldu.

bir tanim gerekiyorsa eğer (bkz: içimızdeki boşluk)

Büyüdükce o sevgisizliğinin oluşturduğu boslugu baska adamlarla doldurmaya çalışıyorsun ve asil baban o oluyor.

Evet ben hala babama aşiğim.

Bana yaşayamadıgım, tadamadıgim baba şevkatini gösteren, kiziymis gibi gözeten o adama aşığım.