özgür ruhlu olup tutucu aileye sahip olmak

Ailenin çocuğu için çok zor durumdur. Benim için de çok zor durumdu bu. Öyle aman aman özgür bir birey değildim ama kendi içimde oldukça özgürdüm. Babannem, dedem, annem, babam, abim ve ben dahil olmak üzere 6 kişilik büyük bir aileydik. Ailem de ağır bir muhafazakar sağ görüș sahipti. Dedem emekli bir astsubaydı, disiplin eksik olmazdı evde. Babannem de eski kafalı bir anadolu insanıydı. Sakallı ve cübbeli olan herkes cennetlikti ona göre. Annem klasik türk ev kadınıydı. Babamda tutucu bir insandı. Zorla namaz kıldırır, siyasi görüşümün kendisi gibi olmasını isterdi. Anlayacağınız tek tip birey olarak yetișmemi isterdi. Arkadaș ortamıma bile karıșırlardı. Çünkü diğer çocuklar beni uyușturucuya ve sigaraya bașlatabilirlerdi. Geceleri eve geç gelindiğinde ne yaptın bakalım diye sorulmazdı bana, kimleydin ve neredeydin diye sorarlardı. Bir keresinde yılbașı gecesi efendi efendi eğlenirken evin kapısına kadar gelip eve götürmüștü annem beni. Nasıl utanç verici bir durum düșünebiliyor musunuz?

Abimin yeri ise ayrıydı. ikimiz çok çektik bu olaydan. Hiç unutmam, çocukken zorla götürüldüğümüz teravi namazına giderken mahallede top oynayan çocukları görmüștük. Çocuk aklı iște, kaçtık beraber ve top oynamaya gittik. Ama yan komșumuz kel sülo sağolsun hemen gammazlamıș bizi. Sonuç, dayak yedik.

ișin kötü tarafı, büyüdükçe daha da katlanılmaz hala geliyor bu olay. Düșünün, metallica dinleyen, yabancı dil okuyan, yabancı kültürle etkileșim içinde olan, sağcılardan ve solculardan haz etmeyen ben bu ailenin çocuğuydum. Neler çektiğimi düșünebiliyor musunuz? Sırf tüm insanlar eșittir dediğim için terörist damgası yedim evde. Çünkü türk ırkı ve müslümanlar hariç tüm insanlar bok, iğrenç ve şerefsizdi onlara göre. Buradan türk düșmanı olduğum önyargısını çıkarmayın. Vatanımı ve milletimi severim ama dozunda severim. Irkçılığa gitmem yani.

Dinden soğutur bu aileler insanı, bir zamanlar soğumuștum ama allah' a șükür kısa bir anlık soğumaydı. Okumayı bilmedikleri kuran' ı zorla okuturlardı. Bende hiç diyemedim zamanında niye öğrenmediniz diye. Çünkü biliyorum desem neler olacağını.

Eeee empiree diyeceksiniz, o kadar anlattın, peki seviyor musun aileni dediğinizi duyar gibiyim. Cevabım elbette seviyorum olacak. Ne kadar olumsuz anılarım olmuș olsa da sonuçta ailem benim onlar. Ben öyle sevdim onları. Hayata bașka bir șekilde hazırlandım. Belki böyle bir aile olmasalardı kendimi bu kadar geliștiremeyebilirdim. Belki bomboş bir birey olurdum. Kim bilebilir?

Uzun lafın kısası zor ve bana bu yazıyı yazdıracak kadar özgür birey yapan ailedir. ister sevin ister kaçın, seçim sizin.