anneannenin ölmesi

üç gündür kabullenemediğim, kalbimi ölesiye acıtan şey. hala sanki kapıyı açıp yanıma oturacakmış hissi var. öyle bir boşluk var ki içimde. 6aylıkmışım bana bakmaya başladığında. şimdi bir ay sonra 22 olucam. hala baktı bana. işten geldiğimde hep sevdiğim yemekleri hala buluyodum. ta ki 3 gün öncesine kadar.hayat üzerinde en çok sevdiğim insan gitti. kendimi kimsesiz gibi boşlukta hissediyorum. nasıl anlatılır bu tür şeyler nasıl ifade edilir bilmiyorum ama bildiğim tek şey var kalbim çok acıyor. onun kuranını okuduğumuza inanamıyorum. sanki köşeden o da bize katılacakmış gibime geliyor. tek tavsiyem lütfen ihmal etmeyin. onların çok ömrü yok. gidin öpün ellerini. ufacık şeylerden mutlu oluyolar zaten mutlu edin. inanın öldüğü zaman of bile dediğiniz zamanlar için o kadar çok pişman oluyorsunuz ki...