ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında

ilkokul üçe gidiyordum, öğretmenim şarkı söylemek isteyen var mı dedi. bende ben söylerim dedim ve şarkıya başladım. ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında devamını duymak istemedi öğretmen. ama şarkı güzeldi. ve cem karaca başka biriydi. yıllar geçti ankara ünüversitesinde onu ilk defa canlı seyrettim. söyledikçe büyüyordu. ve yine yıllar geçti. kadıköyde shaft barda onu gördüm, yaşlanmıştı ama sahnedeydi. dışarıda bekledim eşi arabadaydı. imzasını istedim, sevindi. adımı sordu.yazdı imzaladı beğenmedi. tekrar yazdı. siz yüzyılda bir gelen insanlardansınız dedim. öptüm. o son sahnesiymiş yanlış hatırlamıyorsam az bir zaman sonra veda etti dünyaya.
o benim çocukluğum ve gençliğimdi. toprağın bol olsun usta

merhaba!