duygusal erkek

Galiba çoğu kişinin nefret ettiği erkek türüdür. Bende nefret ederim kendimden. Güçsüz hissederim kendimi. En basit şeyi kafama takar bir yol bir çare bulmaya çalışırım tez zamanda. 1.5 yıldır görüşmediğim yakın bir ilkokul arkadaşımla buluşup sonrada onu memleketimize yolayıp ben Ankara da kaldığımda bile içim tel tel olur bugün olduğu gibi. Sonra nedensiz içim sıkılır zaten hiç sevmemişimdir kısa günleri , sonbaharı , kışı , soğuğu. Dışada belli etmek istemem bir kaç yakın dostum bilir sadece. Ha bazen anlayan çıksa da "sen duygusal bir çocuksun" diye geçiştiririm sırrım ortaya çıkar gibi. Ne de olsa ataerkil toplum sadece kadınların değil erkeklerinde ağzına sıçar. Ha ben memnunum orası ayrı. Bir arkadaşım demişti anneannesi dedesinin yanında büyüyen çocuklar hep öyle olur diye galiba bu tez doğru sanırsam. Benide annem babam işe giderken bırakırdı. Bizde öyle büyüdük. Sevgilin olsa bile bazen yalnız hissedersin kendini. işte öyle boktan bişey duygusal olmayın oldurmayın...