sözlük yazarlarının itirafları

Bir gün liseden çıkıp, 10 kişilik arkadaş gurubuyla yürüyoduk, konuşuyoduk. Önümüzde de 2-3 tane ilkokul çocuğu vardı. Bizim konuşma bittikden sonra önümüzdeki çocuklardan biri "ben istanbul nerede bilmiyorum yerini" gibi bi tabir kullandı. Sonra biz 10 kişilik gurup olarak hayvan gibi güldük. Çocuk bize bakıp yürüyüşünü hızlandırdı hemen. Neyse ertesi gün oldu yine okuldan çıktık yürüyoruz aynı kadro. Karşıdan'da önceki gün söylediği söze güldüğümüz küçük çocuk geliyodu. Bizi tanıdı hemen. Bulduğu ilk evin arkasına saklanıp bizim geçmemizi bekledi. Arkamızdan bizi izliyodu mahcup bi şekilde. istemeden tanımadığımız küçük bi çocuğun kalbini kırmıştık. Kalp kırmak bu kadar kolaymış valla. Hala ara sıra aklıma gelip üzülüyorum. Bazen çenemizi de tutmamız gerekiyor.