ben bu yazıyı sana yazdım

ben de özledim. bir yıl boyunca özledim hem de, her gün. odtü ormanının havasını ciğerlerimize çekerken midemize indirdiğimiz krepleri, muazzam bi' uyku sonrası yatakta içilen kahveleri, çayları. fırça atmanı özledim, serseri gibi yatıp her yerimi açtığımda.
vip kahveyi çok özledim. kahve olduğundan değil de birlikte içtiğimizden. ilk zamanlar yatakta üşüyünce seni özledim lanet ederken duvarlara. tavana bakıp haykırırken, elini özledim sırtımda. evet ben de senin gibi o huzuru özledim. yarını düşünmemeyi. ailemi, seninle düşünmek huzurluydu, kahveyi sensiz içmek şuan, keyfi değil. sonra, kırık oklavada birer gözleme kesmeyince, bi' tane daha söyleyip, ikiye bölüp paylaşmayı özledim, yaşam gibi. her yeni sigara paketi açışımda, west ice ile olan ilişkin aklıma geliyo hala,
o jelatini paket bitene kadar orda bırakmanı özledim. her "üzdü" dediğimde "üzdüüüü" diyişini özledim. yanlış anlaşılmaları özledim, özellikle çay içmeyi, yanlış anlamayı özledim. elini burnuma sokmanı özledim. saçma sapan, hareketlerimi videoya çekmeni. tık yapıp burnuma vurmanı bile özledim. kaçmayı özledim bunalınca, odaya kapatmayı kendimizi. buralara yazı yazmayacak kadar huzurlu olmayı özledim, şu yapraklara ihtiyaç olmadığım günleri. solumdaki duvardan sıkıldım ben, sağ üstümde kafamı çarptığım pencereyi özledim. baş ucumuzdaki puzzleları özledim, puzzle yapmaktan usanmayı özledim, isyan edip kendimi koltuğa atmayı.
ah fıstık, yemeklerini çok özledim be. genel olarak, birinin beni gerçekten sevdiğini güvendiğini hissetmeyi özledim, ama o kişinin özellikle sen olmasını. çirkinliğimi özledim kendimi kasmadığım zamanları. seninle içmediğimiz rakıyı, ekmek bandığımız güveci,
dert sandığımız her şeyi ayrı özledim.
bıraksan, en güzel hikayemiz olcaktı belki özlediklerimiz. yarım kaldı, kalsın. ama çok başka hikayeler aldık senin yüzünden hayatımıza, çok başka insanlar. biriktirdiğimiz hikayeler önümüzde birer engel olcak bi' gün. her engelli geçtim, onlar kenarda kalsın aman.
gelsen diyorum, gözümü kapatıyorum. ama gelmezsin biliyorum. sen ömrümün sonuna kadar kaçırabileceğim en büyük gemiydin benim. kaçırdım, buna rağmen bi' ara gemide sandım kendimi. o yüzden el bile sallamadım arkandan. ben de özledim fıstık. ama senin özlediğin şeyler gibi değil. ben onları, kahramanı sensin diye özledim. gel diyesim var, dilim varmıyo. gelmezsin de biliyorum zaten.

belki içki belki değil. ama gel be sevgili. belki sarılsak bile üşürüz, ne bileyim işte şıp diyince eskisi gibi olmaz her şey.
o kadar özledin madem, su çok güzel, dönsene.