bugün

elin ecnebisi

Bazen "elin ecnebisine" özeniyorum. istedikleri gibi hareket ediyorlar.
Sevdikleriyle aynı evde yaşamak onlar için çok doğal mesela. Canları isterse sevişir, canları isterse içerler ve hiç vicdan azabı çekmezler. Peki neden benim için birini sevmek ve onun yanında olabilmek bu kadar zor? Sanırım sevdiğim kişinin "elin ecnebisi" olmadığı için problem teşkil ediyor. Ondan çok daha fazlası, daha saf düşünceler... insan olmanın yarattığı duygulara kolayca yenilebilme ihtimali ve sonrasında doğru olanı yapmaya yönelmek, en azından içinde bir yerlerde bunun yanlış olduğunu hissedebilmek... Bunlar benim düşüncelerim size tamamen saçma gelmiş olabilir, bunun için özür dilerim. Yinede Kim "Elin ecnebisi" gibi yüzeysel ve ruhsuz olmayı ister ki?