sözlük yazarlarının itirafları

bir süre önce buradan bir yazarın birkaç ay ömrü kaldığına dair bir entry okudum.
mesaj attım, "sazan avıdır umarım" diye. cevap geldi: "yok."

böyle bir konuda şaka da yapılmaz zaten de, ağzıma sıçayım attığım mesajda bastığım her tuş için.
cevap vermek istedim, ne yazacam ki? ne diyebilirsin iki aylık ömrü kalan bir insana?
kalan vaktini iyi değerlendir mi diyeceksin? üzüldüm mü diyeceksin? geçmiş olsun mu diyeceksin? ne denir amk ölen bir insana?
erken değil mi be? tanımam etmem, yaşı kaçtır bilmem, ama erken amk, ölmek için çok erken.

bir insan ölmeyi neden hak eder ki?
oturdum ağladım iç tanımadığım biri için. belki de kendimi onun yerine koydum, ama ben nereden bilecem ölmeyi? hepimiz günbegün ölmüyor muyuz zaten, ama bu çok farklı amk. çok erken. onun için erken, yakınları için erken. herkes için erken.

her gece yatarken ettiğim dua geldi aklıma.
allah'ım, sen kimseyi sevdiklerinden ayırma, hiçbir ana babaya evlat acısı gösterme, herkesi koru. insanların korumana ihtiyacı var.

topraktan geldik toprağa gideceğiz hepimiz. ama anlam veremiyorum. aklım almıyor. yediremiyorum.

ne desem yakıştıramıyorum. ne denir? allah şifa versin desem neye fayda?
mutlu ol demek geliyor sadece içimden. biliyorum çok abes ama mutlu ol. bak bir şey diyeceğim ama kızma, tecavüz kaçınılmazsa zevk almaya bak. bu da abes ama, zevk al. yaşadığın her dakikadan, yaptığın her şeyden zevk al. yapamadıklarını yap. en küçük şeyden bile mutlu olmaya bak. yoksa bırak koskoca ömür, iki ayı zindan edersin kendine.
gülümse, affetmediğin insanları affetmeyi dene, hiçbir şey içinde kalmasın.
her anını iki ay sonra ölecekmişsin gibi yaşa. lütfen.