desem ki

lise ikinci sınıfta, edebiyat dersinde cahit sıtkı tarancı'yı işliyorduk o ders. fen sınıfındaydım ve tipik fenciler olarak, edebiyata pek meraklı değildi ne yazık arkadaşlarım. derken, öğretmenimiz bu şiiri okumaya başladı. ve sınıf bir anda sessizliğe büründü, son kelimeye kadar da çıt çıkmadı. hepimiz o kadar etkilenmiştik ki, çoğumuzun tüyleri diken diken olmuştu. işte benim, daha önce çoğu şiirini öylesine okuduğum cahit sıtkı'yı ve bu mükemmel şiiri keşfetmem böyle oldu. o edebiyat dersinin üzerinden 10 yıldan fazla süre geçti ve o anda düşündüklerim hÂlen geçerli: "desem ki, yazılmış en güzel türkçe şiir olmalı."