telefonun yere düştüğü an

insanın kalbinin durduğu andır. Eskiden böyle bir korku yoktu. Sıfır aldığın tuşlu telefon betonlarda sekerdi götü başı dağıtırdı da ekran sapasağlam dururdu. Dokunmatik ekranlı telefonlar hayatımıza girince bu korkuyla yaşar olduk. Eskiden sıfır telefonda bile bu korku olmazken şimdi ikinci ele duşmuş orospu olmuş telefonlar bile bu korkuyu yaşatıyor insana. Çünkü ekran telefondan pahalı amk.
Yere düştüğü an kendinden geçersin. Vücudunda biranda cızz eder birşeyler. Oynat uğurcum modunda tekrar tekrar slow motion olarak geçer gözünün önünden o düşüş anı.
Telefonu eline tekrar alana kadar içinden inşallah kırılmamıştır diye bin kere zikir çekersin.
Ancak çoğunlukla kırılmıştır. Ama kırılmadıysa da o an senden mutlusu yoktur.

Bu arada Nokia lumia 1320 aldım. Aldığım akşam masaya koymuştum sabah yerdeydi. Bi bok olmamıştı. Daha sonra cebimden banyoda fayansın üzerine düştü. Canımdan can gitti ama yine Bi bok olmadı. Aynı fayansta ipod touch ekranı tuz buz olmuştu. Ki bu telefon ağırlık olarak onun 2 katı neredeyse. 230 gram amk. Eve kıyma alır gibi lan.
Keşke her telefonun ekranı böyle sağlam olsa. (gorilla glass diyollarmış buna)