bir kadın için çabalamayan erkek

destan yazmaya gerek yok sevgisinden şüphe duymuyorsanız sırf sizin için kendini parçalamıyor, hayatından ödün vermiyor diye şüphe duymaya başlamayın. bu ülkede kadın olmak kolay değil biliyoruz ama bu ülkede erkek olmak da hiç kolay değil, cidden.

toplum belki de yüzyıllardır size sadece namusunuzu koruma misyonu yükledi lakin erkeğin durumu farklı, erkeğin olur olmaz tonla misyonu var bu ülkede. bir ailenin, ilişkinin sorumluluğu bile erkekte. neden böyle, niye ilişki denilen şeyin sorumluluğu sadece erkekte ve neden romantizminden geçim derdine kadar her şey erkeğin sırtına yükleniyor bilemem, mantıklı da bulmam ama durum bu. bir kadın çalışıp para kazanıyorsa lütuf gibi görülüyor lakin bir erkek para kazanamıyorsa, yahut kazandığı para ailesini rahatça geçindirebilecek düzeyde değilse bu erkeğin eksikliği, acizliği olarak görülüyor.

yani sizin için "+" olan şey bizim için zorunluluk. hiçbir kadın 2000 tl kazanıyorum acaba evlensem evimi geçindirebilir, çocuklarıma bakabilir miyim diye düşünmez. ama aynı parayı kazanan bir erkeğin götünde alev topları patlar, ne bok yiyeceğim bu parayla diye. sürekli ilerlemeye, bir şeyler yapıp o yeterlilik düzeyine gelmeye çalışır.

erkek olmak zor, hele de türkiye gibi diplomanın bile para etmediği, üniversite mezununun simit sattığı bir ülkede erkek olmak daha da zor.
erkekler evlilikten ve ciddi ilişkiden korkar. siz zaten erkeğin içinde var olan bu yeterlilik çabasını yeni istek ve beklentilerle zorlarsanız sizden kaçar, sevse de kaçar sevmese de. kaçmıyorsa da mutlu değildir yani.

biraz empati.

not: destan yazmaya gerek yok deyip epeyce de uzattık ama kusura bakmazsınız artık. buraya kadar üşenmeden okuyan varsa teşekkür ederiz. öptüm gözlerinden.