sözlük yazarlarının itirafları

yüksek bir yerden düşercesine boşluk tanımım...
tutunmaya çalıştığım tüm halatlar dağılıvermiş elimin terinde..
sınanmışım çok defa..
ilerlediğimi sanmışım yanımdan geçip giden insanlara aldanıp..
halbuki ben hep yerimde saymışım..
bastığım toprak o kadar aşınmış ki beni içine alabilecek kadar derin..
bir üzerime toprak atanım eksik..

gözlerinin içine bakmaya çalışırken ben,hep sırtımı dönmüşüm aslında..
gördüklerimin birer yanılsama olduklarını farkettiğimi itiraf dahi edemiyorum kendime...
durup dinlenmeye takatim yok,
kendi duvarlarım dışında yaslanacak başka bir duvarım...

ellerimden hiç gitmeyecek çocukluğumun lekesi..
bir dönem cinayeti olarak kazınmış kayıtlara..
manşetim bile olamadı kaosumun içinde kaybolmuş..
daha büyüyemeden ben, bastonum yontulmuş kurtlu ceviz ağacından..
gençliğimi bir kibrit kutusuna hapsetmişim..

burnuma gelen yanık kokusu..
ruhumda açılan yırtıkları ucu yanık hayallerimle yamamışım..

kendime karşı açtığım cephelerde canlı kalma ihtimalim var mı??