şeker pancarı

çocukluğumuzda oyuncak traktör yaptığımız, kamyon yaptığımız şimdilerde ise özlediğimiz bitki.
şeker pancarı kasım aylarında sökülür, başı ( yaprakları ayrılmak için) kesilir ve sonra devletin belirlediği kotada pancar kantarına verilirdi. dalı yani yeşil kısmı dünyadaki en iyi turşuyu oluşturur. 1990lı yıllardan sonra ekimi ve kotası sınırlandılmış bu sebeple birçok köylünün hızla şehre göçmesine neden olmuştur.
şeker pancarı kotası: çifçiye ekilecek toprağı oranında bir alım garantisi ve fiyatı verilir. bu yapılırken tohum, gübre ve belirli bir dönüme bir torba şeker verilir. bütün bunlar olurken, sal olarak ayrılan bölgeye de (bir sal bölgesinde birden fazla köy bulunabilir ama genellikle bir sal bir bölgedir) belirli bir tonaj verilir. bu kişi ve sal başına geçen şeker pancarı miktarı belirlenen fiyatın çok altına alınır. kişi ve sal aynı anda alınması bildirilen tonajı, kotayı geçti ise oransal olarak kişi kotası düşürülerek ödeme yapılır.

hemen her tren yolu geçen bölgelerde kantarlar olur. burada tartılan pancar tran marifeti ile şeker fabrikasına gönderilir.

söküm ayı soğuk olduğundan ve sökümü için tarlanın sulanması gerektiğinden sökümü ve başının kesilmesi bundan 25 yıl kadar evel çok zahmetli idi. söküm şimdi nasıl yapılmaktadır, herhangi bir bilgim mevcut değildir.