leyla ile mecnun

5 günde 35 bölümünü seyrettiğim dizi. yıllardır türk dizisi izlemeyen ben buna resmen aşık oldum. absürd komedinin yanında insan her karakterde kendinden çevresinden bir şeyler görüyor. biz de mecnun gibi sevmek, leyla gibi sevilmek istiyoruz. erdal bakkal gibi realizmin dibine vuruyor, ismail abi gibi umutla bekliyor, hayattan hiç kopmuyoruz. ismail abi gibi olamasak da herkesin bir ismail abisi olmalı zaten. bazen çok gülüyoruz bazen çok hüzünleniyoruz. acayip methedilen sonunu merak etsem de keşke hiç bitmese hep izlesem.