25 yaşında koca bir hiç olmak

öffff çok sıkıcı gelmiyor mu bu muhabbetler. "çok acı çekiyorum ama hep gülümsüyorum" "gülümsemem bir maske, acılarımı saklıyorum ardında" kafası. niye acı çekiyorsun diye sorulsa bir cevabı yok. işte buna varoluş acıları deniliyor. neden var olduğunu kavramaktan yoksun bünyelerin çekeceği bir acı.

peki ama 25 yaşına gelip, neden bir hiç olarak görür insan kendisini? çünkü yaşam amacı yoktur. çok acınası bir durum.