sözlük yazarlarının itirafları

bugün facebook'taki güzel sözlerin, videoların paylaşıldığı kimi sayfalarda dolaştım. böyle şeyler beni mutlu eder ve inancımı, direncimi arttırırdı önceleri.

''uçamıyorsan, koş; koşamıyorsan, yürü;
eğer yürüyemiyorsan, sürün, ama hareket etmeye devam et.
geleceğe yürümeyi sürdür… '' demiş martin luther mesela.

e doğru da demiş. ilke edinmiştim ben bunları hep. hatta geçen yıl narutodan bile ilham alıyordum asla pes etmem diye.

'' insanı ayakta tutan iskelet ve kas sistemi değil,prensipleri ve inançlarıdır. '' demiş einstein. bu düşünceyi de içselleştirmiştim ben daha hiç mi hiç bilmeden einstein dedenin söylediğini.

şimdi bana ne oluyor anlamıyorum sözlük. en gayretli olmam gereken dönemde gayret ve inancımı yitirdim. koca bir boşluğun içinde gibiyim. neşesiz de değilim ama hiç olmadığım kadar bir rahatlık. umursamazlık hali. batıyor bana ve bu rahatlıktan rahatsızlık duyuyorum. hiçbir şey bana güç veremiyor. önceleri izlediğim bir filmden bile etkilenir güç toplardım. bir hafta giderdi onun etkisi bende.

son bir ayım kaldı. sonrasında tazeleneceğim, bütünleme istemiyorum çünkü çok lüzumsuz olacak devam etmeyeceğim bir bölüm için yazın bütünlemeye de çalışmak. yeni amaçlarıma odaklanmam gerek. bunun için şimdi sıkmam gerek kendimi, odaklanmam lazım çalışmalarıma.

bu kadar amacım, hayalim olmasına rağmen nereden geliyor bu inançsızlık? yeniden tutunmam lazım hayata ve yapamıyorum.

duyarsız, aptal bir insan oldum sanki.