sevgi açlığı

Hani sıradan bir insandır ama farketmeden ya da çok çalışarak kameralar karşısına geçen bir oyuncu olmuştur, istemişmidir bunu kendisi de bilmez. Devam ediyorum der kendi kendine, duyarsızdır, ‘ben’ kelimesini çok fazla kullanır. Hani bu adam kameralar karşısına geçince ilk başta kendisini biraz kasar ama ayna karşısında duruşunu hazırlamıştır zaten, bir süre sonra kasmadan da o duruşu sergiler, başarıya ulaşır. Bir süre sonra evet ya der ben sevilmeye değerim baksana herkes beni seviyor der, ama kendisi kendisini sever mi bu soruyu düşünse de kaçar cevaplamaktan,beni herkes seviyor der yine kendi kendine. Bir süre daha geçer, kameralara iyicene alışmıştır ama bir yanılgıya daha düşer, her hali ile sevildiğini sanır ya insan işte sevgiye ihtiyacı olan kişinin en büyük yanılgısı. Hiç gerektiği gibi sevilmediği için bir rahatlama gelir üstüne, herşeyi biliyordur, o kameraları insanları. insanlarda onu biliyordur. Sarhoş gibidir artık genelde, çok düşünmeden hareket etmeye başlar, kendisine ters davrananı azarlar, ters davranmasa yanlış anladığını bilse bile azarlar artık. Hani küçük bir çocuk şarkı söyleyince herkes onu alkışlarsa kendi yorumunu da katarak daha da bağırarak söyler ya işte öyle olur o da. Hatalar yapmaya başlar artık o adam sanki daha önce yapmamış gibi. Artık herkes ona karşı olmuştur, o huysuz, dik kafalı,cimri,patavatsız,para düşkünü,değer bilmez, iki alkış görünce şımaran aptal çocuk olmuştur. Zaten öylemiyim diye düşünür kendisi ile ilgili söylenen sözlere, hiç sevilmemiştir ki şimdiye kadar, sanır ki kendisini seven insanların düşüncesi bunlar, hayal kırıklığına uğrar,bir kere daha, bir kere daha, binlerce kere oldu der kendi kendine, o sahte sevgiyi bile haketmediğini düşünür . Toparlayamaz kendini o adam artık, toplamak da istemez, hiç sevilmemiştir ki şimdiye kadar onu hayatta tutacak şeyin sevmek ve sevilmek olduğunu, gerçek sevgininde zor bulunduğunu bilmez, sabredemez onu bulmak için,aramaya çalışmaz bile.