kedinin ölmesi

o kadar acıtır ki adamın içini, hislerini buraya dökemez, kimseye anlatamaz.. evet, bugün evimizin maskotunu, şerefsiz ferhat' ını kaybettik. tabiatın şaheseri olan bu güzel canlının, can çekişerek ölmesini kabullenemiyor insan. onu veterinere götüremeyip, ölmesini beklemek... en acısı da bu sevgili dostlar.
yaşadığımız yerde, gökçeada da veteriner diye bir şeye gerek duyulmuyor. 2 ayda bir geliyormuş sikik adaya.. bu nedenle kaybettik kedimizi, bu zihniyet öldürdü onu..
sabah sütünü hazırlayıp, yaşadığını umarak kahvaltısını vermeye gittim. fakat o çoktan gitmişti. maalesef onu yaşatamadık, elimizden bir şey gelmedi. ve onu bu sabah ulu bir ağacın gölgesine gömdüm, kimsecikler bulamasın diye..

rahat uyu lan şerefsiz, seni özleyeceğiz..