abazan ile diyaloglar

gerçek bir hikaye. oyle kısa yoldan bir abazanlık degil ama bu!

hatun: efendim?... tanıyamadım kim?..
erkek: x ben, hani konuşuyorduk ya, görüşmüştük birgün! vs vs
hatun: he tamam, nasılsın? vs vs (silinmiş numara malum! durmasının alemi yok!)
erkek: söyle böyle falan filan..
hatun: ama ben sana söyledim yani bu kaçıncı bilmiyorum ama sen yanlıs düşünmüşsün! ben bla bla.. hani üzülmenin, ısrarın geregi yok!
erkek: görüşelim mi bir ara? ya da bugün müsaitsen gelsene bana! ( neeee! sana mı geleyim??)
hatun: hönk! aylar sonra görüşmek! bla bla bla.. (yalnız kalmış cok belli) türkce konusmuyorum sanki! algıda kıtlık!
erkek: ama ben özledim yani bence görüşsek iyi olur, hani belki şans tanırsın bize! (neyimi özledin lan neyimii!)
hatun: biz mi? biz?? bla bla bla.... (ne zaman biz olduysak! oturup bir kez kahve içen herkes sevgili oluyor demek ki benim haberim yok!)
erkek : tamam şey yapmaya gerek yok, öylesine hal hatır sormak için aramıştım zaten!
(delirdiğim nokta! bari burada az adam ol!ama yok
istediği cevabı alamadı hop geri vites! halbuki tamam x, kendine dikkat et, rahatsız etmiyim ben vs vs desen ölür müsün?)

sonuc:isyan..
içses:
la bi siktirgit olm!
(bkz: hasta mısın)

(daha 15 dk önce yaşanan, öncesinde bir iki kez muhabbet edilmiş, sonrasında aylarca ieltişim kurulmamış,
hatta itinayla uzak durulmuş,nereden bulduysa yüzü yine anlamsız çaba içinde olan arkadaş denilen şahıslardan
biri ile gecen gerçek diyalogdur!)

hala sinirliyim! ne kadar güzel dille konuşursan insanlar o kadar anlamıyor!
küfür kullanmak gerek sanırsam! neyse.