uluyan dağda kurt bitmez efsanesi

şafak sökerken ya da tan ağarırken; düzlük ya da engebe ya da dik yamaçlar, buz ya da süblimal atmosfer ve ya bir ekvatoral dengede; oraya yerleşmiş, kendi alanı görmüş ve bunu sadece kendine yamamış kurt sürüleri vardır. aşıyla, eşiyle, tüm hayatıyla ve hatta leşiyle bile bir ömür bitmek bilmez bir sömürü nihayeti ayakta tutar. alan onlarındır, mekan ince sivri dişlerin arasından çıkan çığlıklarla(ki biz onlara uluma deriz) çevrili, sadece kendinden olanları koruma çemberine almıştır. ne başka bir ses, ne başka bir hayat, ne gökyüzü ya da yerin altında uyuyan tohumlar... dağdır bu, henüz yankısı sönmemiş bir uluma çeperi ile sarılıdır, keşfe izin verilmez bir halde asırlarca devam eden bir 'kati olmaz' silsilesi ile kuşanmıştır. bitmez bir efsane, sönük ama uzun ömürlü bir efsane...