sözlük yazarlarının garip huyları

birisi ile tartışırken tartışmanın en hararetli yerinde susup karşımdakinin gözlerinin içine bakarım. kabul etmeliyim ki sinir bozucu bir huy. aynı şey bana yapılsa çıldırırım heralde. zaten karşımdaki genelde çıldırıyor. ama ne yapabilirim? insanlar o kadar garip yaratıklar ki nedir bu kadar hararetli tartışmaya değer bulduğun? ne gerek var ki tüm bunlara? gözlerine bakıyorum, bazen tanıyamıyorum. sanırım şeytan kaçıyor içlerine.